راهیان کوی دوست

#برای_مولای_غریبم

نیمه شعبان؛ روزی در ماه پیامبر؛ روزی که یاری دهنده ی مستضعفان آمد و آمدنش هر روز یادآور این نکته است که مهدی دست کمک به سوی مستضعفان و ستمدیدگان گرفته است.
مهدی آمد، ولی آمدنش از هزار و 185 سال پیش غربت، غریبی، مظلومیت و تنهایی را به پایش نوشت. البته بودند و هستند یاران و همراهانی دلسوخته و عاشق تا مرحمی باشند بر زخم های دلش، اما عامه ی ما فقط نشستیم و گفتیم خدا کند که بیایی…

خودم را می گویم نه هیچ کس دیگری را که ندانسته نگفته باشم حرفی را، هزار بار دلم از این و از آن خسته شد و در عین ناامیدی رو به سمت تو کردم، اما باز هم بعد از گرفتن حاجتم، فراموش کردم مهربانیت را …

مولای غریبم، امروز روز ولادت شماست اما نمی دانم چرا حس گریه به دل دارم، نمی دانم چرا بغضِ گلو امانم را بریده است و چشمانم از همان صبح در نبودنت غزلِ گریه سر داده اند، مولای مهربانم: دلم از فراغت مثل سیر و سرکه می جوشد، آقا ی غریب و مظلومم جمعه جمعه طی می شود و درد فراغت را پایانی نیست.

آقا جانم: می ترسم، می ترسم از روزی که سر به بالین خاک بگذارم و نیایی و نباشی تا رخسار زهرائی ات را ببینم، آقا جان بار گناه بسیار بر دوش دارم و خود نیک می دانم مرا توان یاری و همراهی شما نیست و رجعتی برای منِ روسیاه نخواهد بود، آیا می شود مِنَتی بر من عاصی و روسیاه گذاری وجمالت بر من هوایدا کنی ؟

آقا نفسِ سرکشم مرا از عاشقانه زیستن باز می دارد، تمایلات و خواهش های نفسانی و امیال و آرزو هایم غل و زنجیری بر پایم شده اند و توان پرواز از من گرفته اند، مولای مهربانم به فریادم برس که گر لطف و مهربانی تو نباشد، در این باتلاقِ دنیای فانی، فنا می شوم.

مولای خوبم، اکنون که در غم نبود تو می نویسم، کمی که با خود فکر می کنم می بینم باز هم من شما را برای خودم می خواهم نه برای خودت و این مطلب مرا سخت دلگیر می کند، نیک میدانم که بسیاری از شیعیان نیز چنین اند و هر کس اگر دستی هم برای آمدنت به آسمان بلند کند، اول برای نیاز ها و حوائج خودش است بعد برای غربت، مظلومیت، تنهایی ودعا برای آمدنت.

امام وحیدم، دیشب که شب ولادتت بود به چشم خود دیدم جوانانی را که به اسم تولدِ شما رقص و بزن و بکوب به پا کرده بودند و اختلاط دختر و پسر هایی که بیشتر به فکر هوسرانی خود بودند نه آگاه از درد هایت و نه دعای بر لب برای آمدنت.

مولا جان حرف برای گفتن زیاد است و درد و دل بسیار و خود نیک می دانی با تمام روسیاهی گاه و بی گاه هم صحبتت بوده ام و عهد می کنم زین بعد هم به شر ط حیات، با تمام وجود سرباز و هم صحبتت باشم.

https://kowsarnet.whc.ir/thewire/view/23499377
#طلبه_نوشت
#یادداشت_روز