راهیان کوی دوست

ای بانوی کرامت و ای ماه مهربان
خاتون قم سلام، سلامی ز عمق جان

ای ماه حُسن تا که نهادی قدم به خاک
قُمری به باغ و آهو صحرا ترانه خوان

لبریز غصه بود دل شیعیان ولی
از یمن مقدم تو دل شیعه شادمان

چون دال بود قامت عالم ز جور دهر
حالا دوباره عالم فرتوت شد جوان

داری نشانه ها تو ز زهرا(س) و زینبش(س)
ای مظهر نجابت و ای اسوه زنان

بر خاک پا زدی و زمین گشت مفتخر
بر خاک رشک برد در آن روز آسمان

بالد به خود خدا که ترا آفریده است
ای تاج افتخار برای جهانیان

خورشید من بتاب و شبم را چو روز کن
سو سو کنند نزد تو ماه و ستارگان