راهیان کوی دوست

فتنه گری در دهه های نخستین تولد اسلام سبب شد در همان یکصد سال اول انشعابات مختلفی در جامعه اسلامی پدید آید در حالی که ائمه معصومین (علیهم السلام) حضور داشتند و می توانستند به عنوان نقطه رجوع امت اسلام جوابگوی قاطع همه شبهات و سئوالات در همه زمینه ها از جمله اعتقادات، احکام و مسائل حکومت باشند . اما فتنه گران خارجی و داخلی یعنی دشمنان بی نقاب و مزدوران نقابداری که به ظاهر تن به پذیرش اسلام داده بودند و نیز متحجرین کج اندیش و خشکه مقدس های مدعی تر از معصومین (علیهم السلام) آتش فتنه ها را مشتعل نگاه داشته و همواره بر اسلام و امت اسلام ضرباتی دردناک وارد ساختند .

لذا قابل تامل است که خداوند متعال در قرآن کریم بیش از 50 آیه از صیغ مختلف (فتنه) آورده و به انواع فتن و فتنه هائی که در فرا راه بشر است توجه داده و به علاوه آثار مخرب و ویرانگر فتنه و فتنه گری را چه در سطح بشری و غیر اسلامی و یا در درون جامعه و امت اسلامی یادآور شده است .

حقتعالی در آیه 7 از آل عمران شیوه آتش افروزی فتنه گران داخلی امت را چنین توصیف می کند که آنها از موارد متشابه شبهه برانگیز و تردید زا بهره می گیرند و آتش فتنه را در میان امت شعله ور می سازند و به تعبیر رسای قرآن - ابتغاء الفتنه - ایجاد گمراهی فساد در دین اقشار و جامعه و ایجاد تردید در باورهای خلق مستضعف .

فاماالذین فی قلوبهم مرض فیتبعون ما تشابه منه ابتغاء الفتنه .

بدون تردید همانگونه که گفته شد متن واقعه و چهره های پلیدی که در صدر اول در جبهه داخلی عامل آنهمه انحراف و انشعاب شدند و با نفی ولایت معصومین علیهم السلام با انبانی از باورهای پسمانده جاهلی و برداشتهای شخصی و تک بعدی از اسلام سنگ بنای همه کجرویها گردید و به یک جریان ماندگاری تبدیل گشت .