راهیان کوی دوست

#تحلیل_اجتماعی
#به_قلم_خودم
#یادداشت_روز
#تولیدی

کار کردیم که کار نکنیم
از اول که پای بر کره ی خاکی نهاد فکرش این بود که کاری کند که کار نکند، سنگ تراشید چون دستانش قدرت شکار کردن نداشت، آتش را پدیدآورد چون دستگاه گوارشش غذای پخته را بهتر قبول می کرد و مکان زندگی اش از سرما در امان بود.
رفته رفته عصر حجر تمام شد و عصر آهن شروع شد تا انسان آنچه را ندارد و انچه را کمتر داشت بیشتر به دست آورد مس ، روی ، نقره، طلا و دیگر فلزات را یکی پی از دیگری با دانش خود کشف کرد و وسایل مختلف از انها درست کرد .
آن عصر هم چون عصر حجر پایان پذیرفت و آدمی اغنا نشد رفته رفته عصر اطلاعات و ارتباطات آغاز شد آدمی که روزی کل جهان را در این کره ی خاکی می دید پا را از زمین بیرون گذاشت و راهی فضا شد و آنچه را در زمین نیافته بود در آسمان ها جستجو کرد با پایان پذیرفتن عصر ارتباطات و اطلاعات عصر فن آوری و دیجیتال و تکنولوژی های دیگر شروع شد و رفته رفته جهان تبدیل شد به یک دهکده که مردمانش به راحتی از کیلومتر ها ان طرف تر با هم به شکل تصویری به وسیله ی امواج رادیویی ارتباط برقرار کردند .

با این مقدمه و با انچه به صورت اختصار بیان شد به این نتیجه می رسیم که ادمی هر کاری کرد فقط و فقط برای ان بود که کار نکند و خود را آسوده خاطر ترکند، وسایل کشاورزی بسیار ساخته شد تا کوشه ای بنشیند و کار کاشت ، داشت و برداشت را تکنولوژی و طبیعت برایش انجام دهد و به سرانجام برساند.وسال مختلف از قبیل ماشین، هواپیما و قطارو فضا پیما ساخت تا راحت از مکانی به مکان دیگر برود .

این را گفتم تا به این نکته اشاره کنم که روزی بزرگانی همچون ابوحمزهثمالی، خلیل بن احمد فراهیدی، عطاء بن ابی الاسود، شیخ طوسی، شیخ مفید علامه حلی و علمای دیگر علوم مختلف با نبود امکانات چگونه علم آموختند؟ آیا نه اینکه با خوردن دود چراغ و تحمل سختی و مشقت برای رفتن به محضر اساتید خود آن هم با پای پیاده به این درجات رفیع علمی دست یافتند؟
بار ها با خود فکر می کنم اگر ما در آن زمان ها بودیم آیا باز هم به دنبال علم می رفتیم ، آیا حاضر بودیم کیلومتر ها راه را با سختی طی کنیم تا بتوانیم از محضر استاد استفاده کنیم ، آیا حاضر بودیم دروس خود را زیر نور چراغ روغنی مرور کنیم ؟
ما را چه شده که اکنون که همه چیز فراهم است باز هم گلایه داریم از سختی دروس و از اوضاع و احوال حوزه های علمیه ، آیا نه اینکه باید برای تبلیغ و ترویج دین ابتدایی ترین مسائل را بدانیم ، آیا نه اینکه باید خود آگاه باشیم و عالِمه تا بتوانیم دیگران را به هدایت دعوت کنیم ؟ و آیا بدون کسب علم و معرفت هم مگر می شود هدایت کرد؟
سر سوزنی به این فکر نمی کنیم که دشمن تا بن دندادن مسلح ما با شیوه های مختلف و با بهره گیری از علوم مختلف، سعی در تخریب اصول و اعتقادات و ارزش های ما دارد و ما به خیال خود اندیشه می کنیم که می شود بدون علم و آگاهی و فقط با کمک گرفتن از رسانه به شبهات و شایعات دینی پاسخ دهیم ، نه! این چنین نیست .
استفاده از تکنولوژی بدون داشتن علم کارساز نیست همان گونه که علم به تنهایی و بدون استفاده از تلنولوژی های روز هم کار ساز نیست : این دو در کنار هم کارائی دارند و هر یک بدون دیگری جز آسیب چیزی به همراه ندارد.